W XIX wieku, a dokładnie w 1865 roku kierujący wówczas Pocztą w Berlinie- Poczmistrz Heinrich Stephan, na V Niemieckiej Konferencji Pocztowej w Karlsruhe, zaproponował wprowadzenie specjalnego kartonika dla otwartej korespondencji, czyli popularnej do dziś pocztówki. Pomysł jednak nie zdobył sympatii i dopiero po kilku latach władze go zaaprobowały. Jako pierwsza wprowadziła je do obiegu poczta austro-węgierska. Obok klasycznych listów w zaklejanych kopertach, ludzie mogli teraz wysyłać kartki pocztowe. Miały nieco inny wygląd niż te znane nam współcześnie. Według przepisów jedna strona przeznaczona była wyłącznie na znaczek i adres odbiorcy, a druga służyła do pisania tekstu. O popularności kartek zdecydowały ich niskie ceny i łatwość użycia. Budziły jednak pewne niepokoje. Tekst umieszczany na pocztówce, był widoczny dla innych, co uniemożliwiało zachowanie prywatności. Nie było to jednak, aż tak wielką przeszkodą, co wnioskować można po ilości egzemplarzy jakie obsługiwała poczta. Kolejnym krajem, który wprowadził ten rodzaj korespondencji były Niemcy. W następnych latach również i inne kraje dopuściły kartki pocztowe do powszechnego obiegu. Po pewnym czasie na kartkach zaczęły pojawiać się rożne rysunki i napisy. Pocztówka zaczęła przypominać tą znaną nam współcześnie. Obrazki były stosunkowo niewielkie i ni zajmowały całej strony, ponieważ umieszczano je w celach estetycznych i reklamowych, nie zapominając jednak o właściwej funkcji, jaką miała spełniać kartka.